• شناسایی این بیماری در مراحل اولیه و اقدامات پیشگیرانه کمک می‌کنند تا سرعت پیشرفت بیماری کاهش یابد و کیفیت زندگی بیمار بهبود پیدا کند. برای این منظور، فرد مبتلا به الزایمر باید به اندازه کافی استراحت کند و تا جای ممکن از اضطراب زندگی روزمره به دور باشد. در واقع، بهتر است مبتلایان به این نوع دمانس به بدن و ذهن خود استراحت بدهند و به سراغ فعالیت فکری پیچیده نروند. • یکی دیگر از موارد مهم در پیشگیری از پیشرفت این بیماری، مصرف مواد غذایی سالم است. معمولا پزشک برای این نوع زوال عقل، مکمل ویتامین E تجویز می‌کند که بهتر است بیماران آن را به طور منظم مصرف کنند. از طرفی، دریافت حمایت عاطفی و برخورد مناسب خانواده با علائم بیماری باعث می‌شود تا فرد در معرض استرس کمتری قرار بگیرد که این مورد می‌تواند نقش مهمی در کاهش سرعت پیشرفت بیماری داشته باشد. • به یاد داشته باشید، استراحت کافی برای بیماران مبتلا به این نوع دمانس مهم است، اما بدین معنی نیست که اصلا فعالیت فکری نداشته باشند. از همین‌رو متخصصان توصیه می‌کنند، بیماران آلزایمری بهتر است کارهای مانند خواندن، رقصیدن، خلق اثر هنری، یادگیری موسیقی، یوگا، مدیتیشن و بازی‌هایی همچون شطرنج یا تخته نرد انجام دهند.

این بیماری درمان قطعی ندارد، فقط می‌توان از دارو و مراقبت‌های حمایتی برای کنترل علائم، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده کرد.

بله ... • آلزایمر زودرس اگرچه آلزایمر اغلب برای افراد بالای 65 سال اتفاق میفتد ولی بسیاری از افراد مستعد این بیماری، در سنین 40 تا 50 سالگی به آن دچار می‌شوند. در چنین شرایطی علم پزشکی می‌گوید که آلزایمر زودرس اتفاق افتاده است. آلزایمر زودرس به دلیل اتفاقات روزمره و رویدادهای ناگهانی و آسیب‌زننده‌ای که فشار روحی بالایی برای فرد به همراه داشته‌اند، به وقوع می‌پیوندد. از علائم بارز آن می‌توان به تغییراتی که در حافظه به وجود می‌آید اشاره کرد. فرد با توجه به این‌که بیش از 50 سال سن ندارد، اما موارد ساده‌ای را فراموش می‌کند. حتی ممکن است کلمات را به خاطر نیاورد و برای صحبت کردن به دنبال کلمه‌ای ساده ساعت‌ها به حافظه خود فشار بیاورد. • آلزایمر کشنده آلزایمر کشنده، آلزایمر شدیدی است که سال‌ها گریبان بیمار را گرفته و او را در کام مرگ و ذهن او را در کام فراموشی می‌کشاند. با افزایش سن، مغز انسان نیز همانند سایر اندام‌های او سالخورده و خسته شده و تحلیل می‌رود. آلزایمر کشنده زمانی رخ می‌دهد که بیماری بیشتر مغز را فراگرفته باشد. در چنین مواقعی در علم پزشکی از اصطلاح کوچک شدن مغز استفاده می‌شود؛ زیرا مغز از اندازه طبیعی خود کوچک‌تر شده و حافظه به‌طور کامل مختل شده است. • آلزایمر مرگبار اما آلزایمر مرگبار چیست؟ زمانی که روند آلزایمر با شیب سریعی به سمت زوال مغز می‌رود و شرایط نگهداری بیمار هرروز سخت‌تر و شرایط بدنی و مغزی او هرروز وخیم‌تر می‌شود، آلزایمر مرگبار شده است. زوال مغز با عواقبی همراه است که به‌طور کامل خارج از کنترل فرد بیمار هستند. درواقع او قدرت تفکر را ازدست‌داده و بسیار بیشتر از یک کودک نیازمند مراقب است. آلزایمر در سالمندان همان‌طور که گفته شد، آلزایمر صرفاً به دلیل تحلیل رفتن مغز و پیر شدن آن در دوران کهن‌سالی بروز پیداکرده و گریبان فرد را می‌گیرد. ازاین‌رو آلزایمر در سالمندان بسیار شایع‌تر از بروز این بیماری در جوانان است. اما پیر شدن به این معنا نیست که مغز نیز حتماً پیر شده و فرد را صد درصد به بیماری آلزایمر مبتلا می‌سازد. بسیار دیده‌شده است که افراد سنگ‌انداز با حواسی جمع، از نوه‌های خود مراقبت کرده و از حافظه خود خاطرات بسیار زیادی را دقیق و با جزئیات برای آن‌ها تعریف می‌کنند. پس نمی‌توان گفت که پیری دلیل اصلی ابتلا به این بیماری است، زیرا در این صورت تمام افراد سالمندان جهان باید به فراموشی دچار می‌شدند. این بیماری می‌تواند منشأ ژنتیکی و سابقه خانوادگی نیز داشته باشد. همچنین سبک زندگی فرد در سال‌های جوانی تأثیر بسزایی در بروز این بیماری در روزهای پیری دارد.

علائم این بیماری در مردان و زنان تفاوت چندانی ندارد، فقط ممکن است شدت یا زمان شروع آن متفاوت باشد.

هر چه بیماری پیشرفت بیشتری داشته باشد، مشکلات در برقراری ارتباط، انجام کارهای روزمره و ناتوانی در تشخیص افراد یا مکان‌ها افزایش می‌یابند. دیگر نشانه‌های پیشرفت بیماری آلزایمر عبارت‌اند از: • احتمال بروز علائمی مانند تشنج • کاهش وزن • عدم برقراری ارتباط با دیگران • احتمال ابتلا به عفونت‌های پوستی • دشواری در قورت دادن آب دهان • تمایل به بیشتر خوابیدن • تولید اصواتی مانند آه کشیدن یا ناله کردن • عدم کنترل ادرار و مدفوع

طول عمر بیماران مبتلا به این نوع دمانس، پس از تشخیص بیماری به عواملی همچون سن، وضعیت کلی سلامت، مرحله بیماری و کیفیت مراقبت از بیمار بستگی دارد. متخصصان معتقدند به طور میانگین، این افراد پس از تشخیص بیماری حدود چهار تا هشت سال زنده می‌مانند. البته این احتمال هم وجود دارد که برخی بیماران تا ۲۰ سال زنده بمانند.

علائم آلزایمر خفیف علائم آلزایمر در زنان و مردان با شدت خفیف شامل موارد زیر است: • دشواری در انجام فعالیت‌های آشنا • از دست دادن حافظه • دشواری در تصمیم‌گیری • کاهش خودانگیختگی و ابتکار عمل • عدم تمایل برای حضور در محل کار یا محافل اجتماعی • تغییرات خفیف رفتاری و شخصیتی مانند سردرگمی، افسردگی، اضطراب و هراس • فراموش کردن اطلاعات و تکرار مداوم سوال • صرف زمان بیشتر برای انجام کارهای روزمره علائم آلزایمر شدید و پیشرفته هر چه بیماری پیشرفت بیشتری داشته باشد، مشکلات در برقراری ارتباط، انجام کارهای روزمره و ناتوانی در تشخیص افراد یا مکان‌ها افزایش می‌یابند. دیگر نشانه‌های پیشرفت بیماری آلزایمر عبارت‌اند از: • احتمال بروز علائمی مانند تشنج • کاهش وزن • عدم برقراری ارتباط با دیگران • احتمال ابتلا به عفونت‌های پوستی • دشواری در قورت دادن آب دهان • تمایل به بیشتر خوابیدن • تولید اصواتی مانند آه کشیدن یا ناله کردن • عدم کنترل ادرار و مدفوع بیمارانی که به آلزایمر شدید مبتلا هستند اغلب: • قدرت تکلم را به‌طور ناقص یا کامل ازدست‌داده‌اند به‌طوری‌که کلمات آن‌ها گنگ و نامفهوم است. • قدرت راه رفتن را به‌طور کامل یا ناقص ازدست‌داده‌اند به‌طوری‌که برای جابه‌جایی آن‌ها از ویلچر استفاده می‌شود. • کنترل دفع ادرار و مدفوع را ازدست‌داده و نیاز به مراقبت 24 ساعته و استفاده از لوازم بهداشتی مانند پد، پوشک بزرگ‌سال و موارد این‌چنینی هستند. اما علائم آلزایمر شدید چیست؟ چطور بدانیم که فردی در حال ابتلا به این بیماری است؟ • شخص به‌سختی می‌تواند اطلاعات و خاطرات اخیر را به یاد آورد • اگر موضوعی را یادداشت نکند، قطعاً آن را فراموش می‌کند • لازم است حتماً برای تائید اطلاعاتی که در حافظه دارد از شخصی کمک بگیرد تا مطمئن شود که موضوع را به‌درستی به خاطر دارد یا خیر • یک سؤال را چندین بار می‌پرسید و وقتی به او می‌گویید که این دفعه چندم است که این سؤال را می‌پرسد، جا می‌خورد • وسایل خود را جا می‌گذارد و این اتفاق به طرز غیرقابل‌توجیهی تکرار می‌شود اما همه این موارد گفته‌شده برای علائم آلزایمر شدید، مربوط به تغییراتی بودند که در حافظه فرد ایجادشده است. علائم آلزایمر شدید، می‌تواند با موارد زیر نیز شناسایی شود: • فرد دیگر کارهای روزمره خود را انجام نمی‌دهد • فرد به ناگهان موقعیت مکانی و زمانی خود را گم‌کرده و زمانی طول می‌کشد تا متوجه شود در چه زمان و مکانی به سر می‌برد • فرد در درک عمق و فاصله دچار مشکل می‌شود. این‌یک اختلال بینایی است که برای او رخ می‌دهد. به‌طور مثال نمی‌تواند برای برداشتن وسیله‌ای بر روی میز، دست خود را به میزانی که لازم است دراز کرده و وسیله را بردارد، او فکر می‌کند وسیله نزدیک‌تر یا دورتر از فاصله حقیقی که بقیه می‌بینند است. • فرد در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل می‌شود • فرد در حل مسائل روزمره ساده دچار مشکل می‌شود • فرد در برنامه‌ریزی دچار مشکل می‌شود • فرد در حال و هوای شخصی و روحی خود دچار تغییراتی می‌شود